بررسی اثرات نالوکسان بر تغییرات هیستولوژیک و مورفومتریک بیضه در اثر تجویز مورفین در موش های صحرایی نر نژاد ویستار

هدف از این مطالعه بررسی اثر مورفین و نالوکسان بر روی تغییرات هیستومورفومتریک بیضه موش های صحرایی نر نژاد ویستار بود. 15 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به سه گروه تقسیم شدند : 1- گروه کنترل. 2- گروه آزمایشی مورفین (مورفین به میزان5 میلی گرم بر کیلوگرم برای 30 روز به صورت داخل صفاقی دریافت کردند). 3- گروه آزمایشی مورفین-نالوکسان (مورفین به میزان5 میلی گرم بر کیلوگرم برای 30 روز به صورت داخل صفاقی و در روز 30 یک دوز نالوکسان به میزان 2 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت کردند. ده روز بعد از پایان آزمایش، نمونه ها در روز چهل گرفته شد. نتایج نشان داد که ضخامت دیواره لوله های اسپرم ساز و وزن بیضه ها در گروه آزمایشی مورفین کاهش معنی داری داشته است (05/0 ≥ p). هم چنین، تعداد سلول های اسپرماتوژنیک در گروه آزمایشی مورفین کاهش یافته بود. بعلاوه، ضخامت دیواره لوله های اسپرم ساز، وزن بیضه ها و تعداد سلول های اسپرماتوژنیک در گروه آزمایشی مورفین-نالوکسان نسبت به گروه آزمایشی مورفین افزایش یافته بود، اما افزایش تعداد سلول های اسپرماتوژنیک در گروه آزمایشی مورفین-نالوکسان نسبت به گروه آزمایشی مورفین فاقد اختلاف معنی دار بود (05/0 ≤ p). به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که مورفین می تواند فعالیت جنسی، تعداد سلول های اسپرماتوژنیک، ضخامت دیواره لوله های اسپرم ساز و وزن بیضه ها را کاهش دهد اما نالوکسان می تواند این کاهش را بهبود بخشد.